Bezpiecznie nie znaczy wygodnie. Ostrożnie nie znaczy podejrzliwie.
Z rezerwą nie znaczy nieżyczliwie. Strzec serca nie znaczy go zamykać.
Bezpośredni nie znaczy bezczelny.
Gorliwy nie znaczy nawiedzony. Zrównoważony nie znaczy bez wyrazu.
Nie ma co wylewać dziecka z kąpielą. Podarujmy sobie odrobinę roztropności w naszej codzienności.
Trzymajmy kurs Jezusowy. Łatwiej ominiemy wtedy mielizny wyolbrzymień. I zamiast ludzi człowieka spotkamy.
„… I proszę Cię, Panie, żebyś Panie, pomógł mi Panie, zobaczyć, Panie, jak dobrym jesteś Panem, o Panie!”
Uhm… Oczywiście, Bóg patrzy na serce! On nie przejmie się Twoim modlitewnym „panowaniem”, którym nieco bezmyślnie Pana obdarzasz.
Ale ludzi zgorszysz. Nie będą wsłuchiwać się w twoją modlitwę. Raczej skupią się na tym, ile razy powiedziałeś „Panie”. Jak przecinek. Jak „yyyyyyy”, gdy się zastanawiasz. Jak coś zupełnie bez znaczenia.
Z czego to nerwowe „Panie” się bierze? Może to jakiś strach, że jeśli nie użyję owego „magicznego” zwrotu to Bóg nagle odejdzie albo conajmiej mnie przestanie słuchać. A tak, trzymam Go sobie bliziutko, jak berbeć mały rodzica za rękę i nie puszczam, nie! I daje mi to wygodę i poczucie bezpieczeństwa.
Panie i panowie! Przecież dobrze wiemy, że nie każdy, kto mówi „Panie, Panie” wejdzie do Królestwa.
Módlmy się z serca, ale módlmy się też mądrze. Na początku było Słowo – korzystajmy z niego świadomie i obficie.
Nie, to nie kpienie – raczej zdziwienie, że się tak dewaluuje imię Pana. A przecież można inaczej, np: Ojcze, Boże, Panie Boże, Tato, Tatusiu, Duchu Boży, Duchu Święty, Zbawco, Zbawicielu, Przyjacielu, Oblubieńcu, Pasterzu, Królu, Mocarzu, Mocy moja, Ukochany, Odwieczny, Nieskończony etc. To jedynie garsteczka podpowiedzi. Dużo więcej inspiracji można odnaleźć choćby w „Wyznaniach” św. Augustyna.
A można też bardziej ważyć słowa.
Albo zwyczajnie pomilczeć. W końcu i tak „Choć jeszcze nie ma słowa na języku: Ty, Panie, już znasz je w całości.” (Ps 139:4)
Z czego Bóg stworzył człowieka?
Z miłości!
A do czego Bóg stworzył człowieka? Do miłości!
Jesteśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boga, który jest miłością.
Dlatego bez miłości usychamy.
Miłość ma wiele wymiarów, nie tylko ten emocjonalno-romantyczny.
Miłość kosztuje. Czas, pieniądze, pracę, trud. Pachnie nie tylko różami, ale i pełnymi pieluchami. Zawsze gotowa.
Nie patrzy nigdy na siebie, zawsze na innych. Ciagle kocha i nie oczekuje w zamian nic.
Miłości trzeba się uczyć. Każdego dnia. Spędzaj z Nią czas. Przyglądaj się Jej. Naśladuj.
Pójdziesz wtedy Drogą najdoskonalszą.
Mają przerąbane. Jak owca, moneta i syn marnotrawny z Łk 15. W ciemnościach, zgubieni i zagubieni. Sytuacja mocno podbramkowa. Prawie beznadziejna. I dlatego pojawił się On. Przyszedł, aby ocalić to, co zgubione. Zawalczył całym sobą ryzykując wszystko, nawet swoje życie. Warto było szukać, ratować i wyczekiwać zgubionego. Jezus nie przyszedł do przekonanych o swojej wypasionej moralności, którzy ozdabiają buźki makijażem samousprawiedliwienia. On przychodzi do tych, którzy wiedzą, że sami sobie nie potrafią pomóc.
„Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło”. (Łk 19:10)
Zachwyca mnie oszalałe z miłości serce Zbawiciela. Kocha i nie kalkuluje. Ponosi najwyższy, niewyobrażalny koszt – choćby tylko dla jednej osoby. Dla ciebie i mnie.